گوشه ای از وصییت نامه شهید مصطفی مبینی
بسم ا... الرحمن الرحیم
خانواده عزیز هیچ حزن و اندوهی به خود راه ندهید که من راه هدایت را به لطف حضرتش یافتم و میروم تا با لبیک گوئی ، لبیک گوی ندای مظلومانه شهیدان کربلا باشم و خدا را حمد گوئید که فرزندتان را اینگونه عاشق اهل بیت پرورانیده اید.
آری مادرم در آن زمانی که مرا در دامان خود نشانده و به من شیر میدادی و در همان حال برای امام حسین (ع) میسوختی و اشک میریختی ، اشکهایت بر گونه های من جاری شده و با عشق حسین آشنایم کردی و دل سوختنت نیز مرا دل سوخته یک لحظه دیدار مولایم ساخته و اینک تو ای مادر غمگین مباش که من میروم تا روی جانانه اش را با دل و جان دیدار کنم.
آزادگان عالم دیوانه حسینند راه محبت او پایان نمی پذیرد
